13.4.08

Red DoT comix / μάρτιος 2007

Red DoT comix / march 07

Ο σκύλος

Ο σκύλος με κοίταζε μεσ’ τα μάτια .
Κι ένιωσα για λίγο σαν να μαγνητίστικα.
Μετά απο κάτι δευτερόλεπτα άρχισα να τρέχω αλλά τώρα είχα τέσσερα πόδια αντί για δύο.
Στάθηκα μπροστά στη βιτρίνα ενός μαγαζιού και αντί για άνθρωπο έβλεπα έναν σκύλο. Κατατρόμαξα και γύρισα πίσω μου. Η πόλη είχε γεμίσει απο αμέτρητα σκυλιά κι όσο για να δεις έναν άνθρωπο , ούτε λόγος. Άρχισα να τρέχω απο το φόβο μου και χτύπησα σε έναν κάδο. Ζαλίστηκα κι έπεσα. Όταν συνήλθα ήμουν ο κάδος. Το κατάλαβα γιατί είχα μέσα μου σκουπίδια, τέσσερα ροδάκια για πόδια, δύο χερούλια για χέρια και μπροστά μου όλα κινούνταν ενώ εγω έμενα ακίνητος σε ενα σημείο του δρόμου. Δεν αισθανόμουν καλά ενώ μια τεράστια σκιά ήρθε μπροστά. Ένα μεγάλο πορτοκαλί στόμα με δύο χαυλιόδοντες δεξιά κι αριστερά με κοιτούσε ακίνητο. Μα ναι ! σκέφτηκα, ήμουν ένα απορριματοφόρο. Και μέχρι να κάνω μια κίνηση να εξηγήσω τι ήμουν βρισκόμουν ήδη τρία μέτρα πάνω απ’ τη γη, ανάποδα στον αέρα και ένοιωθα ένα άδειασμα στην κοιλιά μου. Έκλεισα τα μάτια μου και με πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησα ήμουν το απορριματοφόρο. Τι ατυχία είναι αυτή, σκέφτηκα. Τί θα απογίνω ; Ένοιωθα τα πόδια μεγάλες ρόδες ενώ έτρεχα τόσο πολύ ώστε σχεδόν δεν έβλεπα το τοπίο γύρω μου. Αισθανόμουν βαρύς και μεγάλος. Στο ύψωμα ενός λόφου σταμάτησα. Μετά έκανα μια περίεργη κίνηση, σαν να άνοιξα στη μέση και έβγαζα απο μέσα μου ότι είχα. Άρχισα να νοιώθω ελαφρύτερος αλλά κι απ’ το βάρος να χάνω την ισορροπία μου. Η κλίση με πήρε και άρχισα να πέφτω απο απο εκείνο το ψηλό σημείο όπου είχα σταματήσει. Έπεφτα εγώ και τα πράγματα που είχα μέσα μου, όλα μαζί στον αέρα. Η σύγκρουση ήταν μεγάλη και λιποθύμησα. Έμεινα πάνω σ’ έναν λόφο απο σκουπίδια αρκετή ώρα. Ξύπνησα απο μια ζεστή μουσούδα ενός σκύλου. Όχι οποιουδήποτε σκύλου, εκείνου του σκύλου που με πρωτοκοίταξε. Σηκώθηκα επάνω και είδα οτι ήμουν άνθρωπος. Άρχισα να κατεβαίνω βιαστικά τον λόφο απο σκουπίδια ενώ τον σκύλο δεν γύρισα να τον ξανακοιτάξω ποτέ. Τον άφησα εκεί στην κορυφή να χαζεύει μια μύγα.



Η μάσκα στο συρτάρι


H μάσκα τους έδωσε δύναμη μια κι αυτοί την άρπαξαν απο τα μαλλιά και την τραβούσαν όλο το βράδυ .
Eπιτέλους έκαψαν τους κάδους, δίπλα στους οποίους,περιμένουν κάθε μεσημέρι να γυρίσουν σπίτι τους μετά τη δουλειά.
Eπιτέλους είπαν οτι χοντράδα τους κατέβαινε απο το ετήσιο αρχείο του εγκεφάλου τους.
Eπιτέλους γέλασαν και χαζογέλασαν για πολλές ώρες χωρίς να ρισκάρουν τη σοβαρότητα τους και χωρίς να κινδυνεύουν να τους πουν χαζοχαρούμενους και γελοίους .
Eπιτέλους χόρεψαν όσο πιο παράξενα μπορούσαν χωρίς να τους νοιάζει ποιός και αν τους βλέπει .
Eπιτέλους μίλησαν και επικοινώνησαν χωρίς να έχουν τον φόβο να κατηγορηθούν για διαχυτικότητα.
Eπιτέλους χρησιμοποίησαν επάνω τους τα περισσότερα χρώματα απο αυτά που υπάρχουν χωρίς να έχουν τον κίνδυνο να διακρίνονται σαν την μύγα μεσ΄ το γάλα .
Eπιτέλους λέρωσαν τις βιτρίνες των μαγαζιών απ’ όπου όλο το χρόνο έχουν ξοδέψει ενα αξιοσέβαστο ποσό για τα ρούχα τους .
Eπιτέλους λέρωσαν τα αμάξια τους και την υπόσταση τους χωρίς να ρισκάρουν να κατηγορηθούν οτι κάνουν σαν παιδιά .
Kαι όλα αυτά κράτησαν για μια μέρα . Kαι συγκεκριμένα για μια νύχτα .
Kαι όλα αυτά τα έκανε μια μάσκα . Kαι συγκεκριμένα μια πολύχρωμη μάσκα .
Kι απο την επόμενη μέρα πάλι τα ίδια .
Kαλογυαλισμένα αμάξια με λογής αξεσουάρ, μονόχρωμη σοβαρότητα και στήσιμο δίπλα στους κάδους που χθες έκαιγαν , μέχρι να ‘ρθει το λεωφορείο να πάνε σπίτι μετά την δουλειά ….
H μάσκα στο συρτάρι ..

No comments: