13.4.08

Red DoT comix / μάρτιος 2007

Red DoT comix / march 07

Ο σκύλος

Ο σκύλος με κοίταζε μεσ’ τα μάτια .
Κι ένιωσα για λίγο σαν να μαγνητίστικα.
Μετά απο κάτι δευτερόλεπτα άρχισα να τρέχω αλλά τώρα είχα τέσσερα πόδια αντί για δύο.
Στάθηκα μπροστά στη βιτρίνα ενός μαγαζιού και αντί για άνθρωπο έβλεπα έναν σκύλο. Κατατρόμαξα και γύρισα πίσω μου. Η πόλη είχε γεμίσει απο αμέτρητα σκυλιά κι όσο για να δεις έναν άνθρωπο , ούτε λόγος. Άρχισα να τρέχω απο το φόβο μου και χτύπησα σε έναν κάδο. Ζαλίστηκα κι έπεσα. Όταν συνήλθα ήμουν ο κάδος. Το κατάλαβα γιατί είχα μέσα μου σκουπίδια, τέσσερα ροδάκια για πόδια, δύο χερούλια για χέρια και μπροστά μου όλα κινούνταν ενώ εγω έμενα ακίνητος σε ενα σημείο του δρόμου. Δεν αισθανόμουν καλά ενώ μια τεράστια σκιά ήρθε μπροστά. Ένα μεγάλο πορτοκαλί στόμα με δύο χαυλιόδοντες δεξιά κι αριστερά με κοιτούσε ακίνητο. Μα ναι ! σκέφτηκα, ήμουν ένα απορριματοφόρο. Και μέχρι να κάνω μια κίνηση να εξηγήσω τι ήμουν βρισκόμουν ήδη τρία μέτρα πάνω απ’ τη γη, ανάποδα στον αέρα και ένοιωθα ένα άδειασμα στην κοιλιά μου. Έκλεισα τα μάτια μου και με πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησα ήμουν το απορριματοφόρο. Τι ατυχία είναι αυτή, σκέφτηκα. Τί θα απογίνω ; Ένοιωθα τα πόδια μεγάλες ρόδες ενώ έτρεχα τόσο πολύ ώστε σχεδόν δεν έβλεπα το τοπίο γύρω μου. Αισθανόμουν βαρύς και μεγάλος. Στο ύψωμα ενός λόφου σταμάτησα. Μετά έκανα μια περίεργη κίνηση, σαν να άνοιξα στη μέση και έβγαζα απο μέσα μου ότι είχα. Άρχισα να νοιώθω ελαφρύτερος αλλά κι απ’ το βάρος να χάνω την ισορροπία μου. Η κλίση με πήρε και άρχισα να πέφτω απο απο εκείνο το ψηλό σημείο όπου είχα σταματήσει. Έπεφτα εγώ και τα πράγματα που είχα μέσα μου, όλα μαζί στον αέρα. Η σύγκρουση ήταν μεγάλη και λιποθύμησα. Έμεινα πάνω σ’ έναν λόφο απο σκουπίδια αρκετή ώρα. Ξύπνησα απο μια ζεστή μουσούδα ενός σκύλου. Όχι οποιουδήποτε σκύλου, εκείνου του σκύλου που με πρωτοκοίταξε. Σηκώθηκα επάνω και είδα οτι ήμουν άνθρωπος. Άρχισα να κατεβαίνω βιαστικά τον λόφο απο σκουπίδια ενώ τον σκύλο δεν γύρισα να τον ξανακοιτάξω ποτέ. Τον άφησα εκεί στην κορυφή να χαζεύει μια μύγα.



Η μάσκα στο συρτάρι


H μάσκα τους έδωσε δύναμη μια κι αυτοί την άρπαξαν απο τα μαλλιά και την τραβούσαν όλο το βράδυ .
Eπιτέλους έκαψαν τους κάδους, δίπλα στους οποίους,περιμένουν κάθε μεσημέρι να γυρίσουν σπίτι τους μετά τη δουλειά.
Eπιτέλους είπαν οτι χοντράδα τους κατέβαινε απο το ετήσιο αρχείο του εγκεφάλου τους.
Eπιτέλους γέλασαν και χαζογέλασαν για πολλές ώρες χωρίς να ρισκάρουν τη σοβαρότητα τους και χωρίς να κινδυνεύουν να τους πουν χαζοχαρούμενους και γελοίους .
Eπιτέλους χόρεψαν όσο πιο παράξενα μπορούσαν χωρίς να τους νοιάζει ποιός και αν τους βλέπει .
Eπιτέλους μίλησαν και επικοινώνησαν χωρίς να έχουν τον φόβο να κατηγορηθούν για διαχυτικότητα.
Eπιτέλους χρησιμοποίησαν επάνω τους τα περισσότερα χρώματα απο αυτά που υπάρχουν χωρίς να έχουν τον κίνδυνο να διακρίνονται σαν την μύγα μεσ΄ το γάλα .
Eπιτέλους λέρωσαν τις βιτρίνες των μαγαζιών απ’ όπου όλο το χρόνο έχουν ξοδέψει ενα αξιοσέβαστο ποσό για τα ρούχα τους .
Eπιτέλους λέρωσαν τα αμάξια τους και την υπόσταση τους χωρίς να ρισκάρουν να κατηγορηθούν οτι κάνουν σαν παιδιά .
Kαι όλα αυτά κράτησαν για μια μέρα . Kαι συγκεκριμένα για μια νύχτα .
Kαι όλα αυτά τα έκανε μια μάσκα . Kαι συγκεκριμένα μια πολύχρωμη μάσκα .
Kι απο την επόμενη μέρα πάλι τα ίδια .
Kαλογυαλισμένα αμάξια με λογής αξεσουάρ, μονόχρωμη σοβαρότητα και στήσιμο δίπλα στους κάδους που χθες έκαιγαν , μέχρι να ‘ρθει το λεωφορείο να πάνε σπίτι μετά την δουλειά ….
H μάσκα στο συρτάρι ..

12.4.08

Red DoT comix / μάρτιος 2002 / τεύχος 02

Red DoT comix / issue 02 / march 2002

ZIP CITY SERIES 03

Η πόλη είναι ένα μέρος που μαζεύονται εκεί πολλοί άνθρωποι. Είναι ένα μέρος που γεμίζει απο ανθρώπους και με όλα τα υπόλοιπα πράγματα που δένονται με αυτούς. Οι άνθρωποι προσπαθούν να μοιάξουν ο ένας τον άλλον, έτσι ώστε να είναι ίδιοι. Δεν καταλαβαίνουν όμως πως αυτό που κάνουν είναι απλά μια ανταλλαγή χαρακτηριστικών και έτσι πάντα ο ένας θα διαφέρει απο τον άλλον. Έχουν αλλάξει θέσεις. Εγώ έγινα εσύ και εσύ εγώ. Και νομίζουμε είμαστε ίδιοι και όμως πάλι διαφέρουμε. Η έκπληξη του λόγου είναι μια έκρηξη ....POW!....και εμείς δεν θέλουμε εκπλήξεις. Μπορείς σε παρακαλώ να σπρώξεις τη φράση που πετάει εδώ και πόση ώρα μπροστά σου προς τα εμένα ? ....πρέπει να την φτάσω, έτσι ώστε να τη δώσω και εγώ με τη σειρά μου σε κάποιον άλλον. Η έκπληξη του λόγου είναι μια ευχαρίστηση....ΜΜΜΜ! είναι τα πόδια του μυαλού που τρέχουν, πηδάνε, χορεύουν, τσαλαπατάνε, σκοντάφτουν, σέρνονται, χτυπάνε!...είναι τα μάτια του μυαλού που ανοιγοκλείνουν λαμπυρίζοντας, μέσα στο πιο απίθανα μπλε με μαύρο σκοταδι. Η έκπληξη του λογου είναι η καρδιά που μεταμορφώνεται σε πούπουλο και πετάει ανάλαφρα στον αέρα, ταξιδεύοντας προς τον πολύχρωμο ουρανό. Τα μάτια , η καρδιά και το μυαλό κάνουν παρέα με την έκπληξη του λόγου, και όλα αυτά μαζί συνοδεύονται απο το πιο υπέροχο ροζ του κόσμου. Η πόλη είναι ένα μέρος που μαζεύονται πολλοί άνθρωποι.



ZIP CITY SERIES 03

Η πόλη είναι ένα μέρος που μαζεύονται πολλοί άνθρωποι.



Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΜΠΥΛΩΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ
Ο δρόμος είναι ανηφορικός και εσύ στοχάζεσαι..βλέπεις τον ορίζοντα μπροστά σου να απλώνεται τριγύρω, ακουμπώντας ευγενικά τα άκρα του στο δρόμο.... ανεβαίνεις και τα έχεις όλα μπροστά σου. Έχεις φτάσει στην κορυφή του και κοντοστέκεσαι. Κοιτάς τριγύρω σου και όλα είναι ίσα και ίδια. Είσαι την κορυφή και όλα απέχουν το ίδιο. Ανοίγεις τα χέρια και κάνεις κύκλους γύρω απο τον εαυτό σου διαγράφοντας αόρατους ομόκεντρους κύκλους στον αέρα. Δεν στοχάζεσαι πια και παίζεις με τον χώρο. Σταματάς και κοιτάς το δρόμο μπροστά σου.... Οι κύκλοι εξαφανίστηκαν και ξαφνικά ακούς πάλι όλους τους ήχους. Οι ήχοι μεγαλώνουν όσο κατεβαίνεις και τα σπίτια γίνονται μεγαλύτερα. Έχεις χάσει όλες τις εικόνες που είχες δημιουργήσει πριν, και τις έχεις αντικαταστήσει με υπαρκτές.
- στο ψυγείο δεν είχες χυμό και πρέπει να πάρεις τα παιδιά απο το σχολείο.. ένα αμάξι περνάει απο μπροστά σου ενώ τώρα δεν μπορείς να πιάσεις τον ουρανό, είναι πολύ ψηλά. Έχεις φτάσει κάτω και σκέφτεσαι αυτά που έχουν σκεφτεί ήδη οι άλλοι για σένα. Kινδυνεύεις να σε πατήσουν και να μην ξαναστοχαστείς έτσι ποτέ. Nα μην ξανανέβεις την ανηφόρα του δρόμου…. Αύριο λέω να πάω απο την άκρη του δρόμου .











Red DoT comix / ιανουάριος 2002 / τεύχος 0

Red DoT comix / issue 0 / january 2002

ZIP CITY SERIES 01

Η πόλη μοιάζει με έναν κήπο. σε μια πόλη κινούνται πολλοί άνθρωποι και απελευθερώνονται στιγμιαία αναρίθμητα συναισθήματα. Οι ιδέες μπορεί να είναι το νερό. Τα λουλούδια μπορεί να είναι τα κεφάλια . Πολλά διαφορετικά πολύχρωμα, ψηλά, κοντά, λεπτά λουλούδια μέσα σε μια πόλη. Η πόλη μπορεί να είναι ένας κήπος . Κάπου στηρίζει τα λουλούδια της ώστε να μεγαλώσουν. Κάπου στηρίζει τους ανθρώπους ώστε να αναπτυχθούν. Λουλούδια και άνθρωποι μαζί μεγαλώνουν στη γη. Και οι δυο είναι ευγνώμονες γι' αυτήν. Και οι δυο την πατάνε. Η γη τους δίνει ζωή και αυοί της δίνουν νόημα. Η πόλη είναι ένας κήπος. ένας κήπος με πολύχρωμα πράγματα μέσα, αραδιασμένα απο περαστικούς μέσα στο χρόνο. Κοιτάνε τον κήπο, ρίχνουν κάτι μέσα και φεύγουν. Η πόλη τα μαζεύει. Δεν διαλέγει. Απλά τα συγκεντρώνει. Ο κήπος της πόλης μπορεί να έχει τους πιο περίεργους συνδυασμούς. Η πόλη είναι ένας κήπος.


ZIP CITY SERIES 02

Η πόλη τους έχει όλους. Έχει και αυτούς που τρέχουν και αυτούς που περπατάνε. Έχει αυτούς που πηδάνε και αυτούς που πετάνε. Έχει αυτούς που τραγουδάνε και αυτούς που κάνουν γκριμάτσες. Η πόλη πρέπει να τους έχει όλους. Έχει ανθρώπους που κάνουν παρέα στα λουλούδια και έχει ανθρώπους που δεν κοιτάνε το δάσος στα μάτια. Όταν οι άνθρωποι δεν κοιτάνε το δάσος στα μάτια, αυτό το νιώθει και κλείνει τα πιο ψηλά δέντρα στην αγκαλιά του. Όταν οι άνθρωποι κοιτάνε τα φυτά και μυρίζουν τη χλόη, το δάσος τους χαρίζει το πιο σημαντικό του πράγμα, την πράσινη παρέα του. Η πόλη μάλλον τους έχει όλους. Και , αυτοί που δεν τους αρέσει η πόλη που πηγαίνουν ? Δεν ξέρουμε. Δεν θέλουν να μάθουμε ποτέ γιατί θ' αλλάξουν μέρος και θα πάνε αμέσως σε ένα άλλο που πάλι δεν θα ξέρουμε. Η πόλη δεν τους έχει όλους και αυτό είναι σίγουρο. Η πόλη τους μαζεύει όλους και τους πετάει σε ξεχωριστά κουτιά όμοια μεταξύ τους. Και ίδια όμως, ξεχωριστά μεταξύ τους. Μαζεύουν ίδιους και διαφορετικούς, που κάνουν ίδια και διαφορετικά. Σε ίδιους και διαφορετικούς χρόνους. Η πόλη τους έχει όλους.