20.9.10

Ούρμπαν λέτζεντ

Δυο ημέρες πριν ή δυο εβδομάδες πριν ή και δυο μήνες πριν, δεν έχει σημασία, έκανα μια τριγυρίσια βόλτα στην παραλία της πόλης μου .. ήταν ωραία, σκοτεινά, ήσυχα,όλα σαν ποτάμι , δηλαδή όλα ανάκατα και όλα να τρέχουν στη θέση τους γουργουριστά .. ...είχα και το φίλο μου παρέα και όλα ήταν σαν απο πίνακα του βερολίνου αλλά χωρίς τα γκράφιτι και τις ξεσκισμένες αφίσες στους πρασινοκόκκινους τούβλινους τοίχους ..μέχρι που ξαφνικά , άκουστηκε ένας ήχος κρωξίματος απο τα σύννεφα !.... κάναμε όλοι τους άνετους και γελώντας είπαμε : " Καμιά μαλακία του δήμαρχου θα είναι πάλι ! " .. μας έχει τρελάνει στο βεγγαλικό και στις γιορτές με καμμένα ηχεία .. παρόλαυτά με την άνετη άκρη του ματιού μας κρυφοκοιτάξαμε προς τα πάνω να ιδούμε το επόμενο επιδοτούμενο αστικό θαύμα .. εγώ αδιάντροπα κοίταξα με κλίση όλο το κεφάλι ..δεν μ΄ένοιαζε
είναι δυνατόν να βλέπω αυτό που βλέπω ?
μηχανικό δεν είναι
μπαλόνι δεν είναι

μπαλαντέζες δεν κρέμονται
πυροτεχνήματα δεν γίνονται

μήπως ξέρει κανείς που είναι η άνω τελεία ?
συνταγές του δρυϊδη δεν καταναλώνω
κι όμως ..
κι όμως μάγκα μου ..
είναι ένα ολοζώντανο
φρέσκο

ριγέ
σταθερό
ειρωνικό
γλιστερό
ψάρι!


ψάρι ?
ναι ναι ψάρι ..!
καλά ακούσατε ..
πάνω που πήγαινε η πόλη να τον επάρει τον υπνάκο της
για καμια εκατοστή
χρονάκια και βάλε
γιατι έτσι μας αρέσει .. να τρέχομε στα φανάρια -

να μαρασάρομε στην παραλιακή-
να μιλάμε με τα χίλια
για τα ίδια και τα ίδια
και στα υπόλοιπα να μην κανομε τίποτα
και να μη θέλομε και πολύ ...
και
ασε τι ελέμε και πως κουνάμε τα χέρια μας
με μπρίο, πάθος, ζήλο και ερωτισμό ..
εντωμεταξύ αν ξανακούσω αυτή την παπάρα περί
πάθους και ερωτισμού στην πόλη μου και λαβ αφερ
την επόμενη φορά που θα έρθει κάποιος ας επικοινωνήσει μαζί μου
να τον εζωγραφίσω έναν χάρτη με όλους τους ερωτικούς
ανθρώποι στην πόλη μ .. ( αττική σύνταξη με ποιητική αδεία
χωρίς τη δοτική να μας τα πρήζει, εντάξει ? - μη τη ψάχνεις να με διορθώσεις-
είμαι μια πρώην πρωτοδεσμίτισα στο σώμα μιας τριτοδεσμίτισας .. )
οι ερωτικοί που λέγαμε ανθρωποι εδώ
είναι τόσο ακίνητοι και ακούνητοι που είναι σαν να πατάς
το ποζ (για τους παλιούς στο βίντεο) και να σταματάει η
έρημη η κασετούλα αλλά και πάλι σε αυτήν,
τρεμοκουνιότανε
το πλάνο ! θυμάστε?
κι άμα .. λέω .. άμα τύχαινε και να σηκωθείς
και να την αφήσεις και λίγο στο ποζ την σινεφιλ , αυτή ξεκινούσε
μόνη της να παίζει κι εσύ γυρνούσες απο την τουαλέτα
κι έλεγες " Πολύ περίεργος αυτός ο Αντονιόνι, δεν
καταλαβαίνω γρι ! "
Μαντάμεν ουντ χέρεν (κυρίες και κύριοι)
πόζα, κιτσοχλιδή και ρηχάδα λοιπόν ..
άμα σε φτιάχνουν έλα να πάρεις ένα επιδόρπιο ..
κλείνει η παρένθεσις περί ερωτικής μπούρδας του βορρά ..
...
ναι ναι καλά ακούσατε - ψάρι !
κι αυτό το ψάρι δεν ήρθε με κανα τρελό κύμα ή αέρα ή
μαγικό απαυτά που δεν νογάμε .. ήρθε λέει τρυπωμένο μέσα
σε ένα πειρατικό καράβι, μεταμφιεσμένο σε εμπορικό καφετερί
κι εκεί τρύπωσε πριν χιλιάδες χρόνια .. και απο τότε λέει ο μύθος
της πόλης , πήγε σε ένα έρημο σπιτάκι πίσω απο το λιμάνι και
τρύπωσε εκεί μέσα ... αυτό το σπιτάκι είναι πολύ πολύ
μικρό και φοβηχτερό συνάμα.. το κλειδώσανε απο την νομαρχία
για τους δικούς της πάντα λόγους ( θα την επιάσω και την
νομαρχία στα πλήκτρα μου ..) κι έμεινε για πάντα κλειστο....
το τρελόψαρο δε, μπαινοβγαίνει απο το παράθυρο ! ε?
ναι καλά ακούσατε ! απο το παράθυρο !
τρελό ε ?
άλλοι απο τότε λένε πως το είδανε απο εδώ να κατηφορίζει
και να χάνεται .. στον αέρα εννοείται !
.. άλλοι πάλι το είδαν να την πέφτει σε έναν πελαργό
που τελικά το κουτούλησε με το ράμφος του κι έφυγε
άρον άρον απο την καλωδιωμένη φωλιά του ..



τελευταία φορά που το είδα εγώ πάντως , μπήκε
εδώ μέσα και εξαφανίστηκε ..

.. σας παραθέτω κι ένα απόκομμα
που κράτησαν απο την εφημερίδα της εποχής
το οποίο είναι μια αφήγηση μιας εικονογράφας ,
μιας και δεν έπαιζαντότε κάμερες, γραφίδες και τα συναφή ..
όλα στο χέρι .. ρισπέκτ ..