12.9.11

Να σας συστήσω : Άλιεν Ντογκ και Αστικό Τοτέμ

Να σας συστήσω το Άλιεν Ντογκ ..























Σκύλος με πολλά χρώματα και σχέδια επάνω του,
στραβά λεπτά πόδια και κεραίες για εξέπσιοναλ κιλοχερτζ..
στη ράχη έχει πτυσσόμενα πουά φτερά και όποτε χρειαστεί
τα ανοίγει και απογειώνεται .. με τον κολλητό του μαζί, τον
Ρότζερ, ένα μαγκιόρικο βρωπούλι ... Ήρθε απο πλανήτη
μακρινό και ανουμέρωτο απο τους νασικούς .. και επειδή έχει
μπερδέψει την αποστολή του, έχει μείνει εκτός χωροχρόνου
και οι γήινοι ενώ τον βλέπουν, τον ξεχνάνε τα επόμενα λεπτά..
Ακούει επι τον πλείστον Βέρντι σε μια αυτοσχέδια χεντ-απ ντισπλέι,
κι όταν θέλει να απομονωθεί τη δυναμώνει και ακούει μόνο ο
ίδιος τις τραβιάτες που τον έχουν μαγέψει ..
Να σας συστήσω το Αστικό Τοτέμ .. ένα νέο μπλογκ -άνω τελεία-είναι
το μέρος όπου οι μικρές ιστορίες , τα κείμενα και τα ποιήματα
αναρτώνται εκεί σιγά-σιγά .. για περισσότερα πατοίσται αιδό ...


16.8.11

σας μιλάω εγώ, η γραμμή


















ζω σε δώδεκα εκατοστά χαρτί
και έχω φίλους μια γόμα και μια μύτη απο
πένα ..το βράδυ εννοείται οτι βγαίνω απο
το χαρτί να ξεμουδιάσω λίγο και εκεί είναι
που κάνουμε ανταρσίες με τη γόμα και τη
μύτη.. η μύτη καρφώνεται στη γόμα και κάνουν
ένα αζύγιστο βαρκάκι κι εγώ απο πίσω, κατεβαίνουμε
απο το τραπέζι άγαρμπα και πάμε στη κοντινότερη
βρύση του σπιτιού.. εγώ σπρώχνω απο τη μία
και η γόμα-μύτη-βάρκα σπρώχνει απο την άλλη
για να εκμεταλλευτούμε τη ροπή και να
ανοίξουμε τη βρύση ..τραβάμε και την αλυσίδα
με τα μεταλλικά μπαλλάκια που στην άκρη της
κρέμεται ένα μαύρο, στρόγγυλο, πλαστικό
ταπίδιο για τον νεροχύτη ..κι έτσι φτιάχνοντας
μια αυτοσχέδια μεταμεσονύχτια πισίνα
βουτάμε μέσα και κάνουμε απλωτές και άλλα τέτοια...
που και να τα περιγράψω δεν θα τα φανταστείτε
σαν εικόνα γιατί μπερδευόμαστε πολύ ..
και απο τις αγαπημένες μας στιγμές είναι όταν
τραβάμε την αλυσίδα για να σηκώσουμε την τάπα
και μας παίρνει γύρω-γύρω ο νεροστρόβιλος , μέχρι
να ζαλιστούμε εντελώς και να νομίσουμε οτι είμαστε
ραπιδογράφοι, πινέλα και ξύστρα ....
και μετά πάμε πάλι πίσω στο τραπέζι, ευχαριστημένοι απο
το παράνομο μας παιχνίδι κι εγώ μπαινω στο χαρτί ,
η γόμα στέκεται δίπλα μου σαν μολυβένιος στρατιώτης και η
μύτη της πένας απομακρύνεται λίγο να μην αποκαλυφθεί η
μικρή νυχτερινή μας συμμαχία .... Κλείνουμε τα μάτια
και μας παίρνει γλυκά ο ύπνος ανάμεσα σε εκολίνες,
μαρκαδόρια και ποτήρια με λερωμένα νερά ..
Την επόμενη μέρα όποιος και να σκάσει στο δωμάτιο,
εμείς κάνουμε τα αγαλματάκια , ένα-δυο-τρια-στοοοπ ! και
τέτοια για τους μεγαλύτερους.. για τους μικρότερους
κάνουμε ένα ποζ στη κονσόλα ας πούμε ..
Περιμένουμε να περάσει και η επόμενη μέρα και
να ξαναβγούμε το βράδυ …
ίσως και σε άλλο σημείο του σπιτιού ,
ίσως και με περισσότερους φίλους απο το τραπέζι …





9.8.11

Στριπ φορ μι μπεϊμπι
















Ο εκτυπωτής μου τυπώνει μόνος του συνέχεια αυτές τις γραμμές.
Έχω την εντύπωση ότι έχει ψιλοβαρεθεί μόνος του και
και μου μιλάει μέσα απο αυτό το χαρτί με τις align γραμμές
και τα κουτάκια πάνω κάτω και δεξιά .. φρατσ φρουτσ
φρατσ φρουτσ συνέχεια το ίδιο κάνει και βγάζει απο μια σελίδα..
.. ε κι εγώ του ζωγραφίζω τη σελίδα που βγάζει και την
βάζω απο πάνω στο σκάνερ που έχει στην πλάτη του
και τη σκανάρω .. τη διαβάζει έτσι: βζαααααβζζζζζζζζουζ
και αμέσως μετά κάνει κρρρρρρρκκκκρρρρ ( γελάει ? ) και
μου τυπώνει άλλη μια σελίδα με γραμμές και κουτάκια ..
είναι αλήθεια οτι μιλάμε κι έχουμε έρθει κοντά τον
τελευταίο καιρό ...η επικοινωνία μας συνεχίζεται
μέχρι να νυστάξει ένας απο τους δυο ..

5.8.11

Ωδή στο κενό
















Ωδή στο κενό

Ρολόι δεν υπάρχει
το ψάρι τρελό
το ίσιο θα γέρνει
πηλός στο κενό.
            *
Το μπρος θα ναι πίσω
το πίσω πιο μπρος
κι ανάμεσα κύμα
αέρας και φως.
          *
Και όλα μαζί
θα έρθουν και πάλι
σε λίγες στιγμές 
εικόνα μεγάλη .
           *
Ρολόγια και δείκτες
κλανιές και πορδές
πού πας ρε μαλάκα
με ζάντες χρυσές ;
            *
( Απο τα πραγματικά ανέκδοτα ποιήματα μου )

29.6.11

Moon Ritual



Το Moon Ritual είναι ένα video που δουλεύω εδώ
και κάτι μέρες .. εμπνευσμένο απο το Oxygen των

Psychic Tv ... Σενάριο δεν υπήρχε απο την αρχή,
μόνο ένα εγκεφαλικό νοητό storyboard ( για όσους
δεν ξέρουν , είναι ένα πλάνο με σκιτσάκια γρήγορα
του τί θα δείχνει το φιλμάκι σου ) . Απο τη μέση του
βίντεο τα σκιτσάκια του νοητού μου storyboard
αναρχοαυτονομήθηκαν, την έκαναν και τα πλάνα
διάλεγα πλέον ήταν αυθόρμητα και ενστικτώδικα.
Ο Genesis ( Psychic Tv ) είναι ένα πλάσμα
αγέννητο νοητικά.
Περίεργος και απόμακρη.
Είναι ιαχή και χάδι μαζί.
Επίσης έχω την αίσθηση ότι τον έχω γνωρίσει (να
αφήσω κανα λεπτό κενό να γελάσετε?) εδώ
θεσσαλονίκη και μάλιστα σε ένα απο τα περιβόητα
rave party που κάναμε το 93 με 94 .. θυμάμαι να
έχει σχεδόν ξυρισμένα μαλλιά και να μου τον
συστήνουν .. η αλήθεια είναι ότι μόνο ο τραγάκης
τον έχει δει λάιβ στην αθήνα και όλο μου κοπανάει
ότι είναι γαμώ τους περφόρμερ !
Και τώρα κάθεται δίπλα μου και μου λέει συνέχεια
να γράψω για το φεγγάρι ! .... Εγώ το φεγγάρι το
'χω δει απο κοντά που φύτρωσαν φυτά κι έχει
οξυγόνο και μένουν μπαρμπαδάκια ( για την
σαουθ καρολάινα μπαρμπαδάκια σημαίνει
μικρά ανθρωπάκια) αλλά κανείς δεν κάνει
τον κόπο να με πιστέψει γιατί λέει έχει άλλα
στο μυαλό του .. και δεν μπορεί να ασχολείται
όλο με μένα και τις αλλοπαρμένες θεωρίες μου ..

7.6.11

forgive me vincent (for copying your art)


























Agostina Segatori Sitting in the Café du Tambourin

Vincent van Gogh

This work was painted by Vincent van Gogh in 1887.
It depicts a strikingly dressed woman sitting at a table
at the Café du Tambourin on the Boulevard de Clichy
in Paris. The woman is Agostina Segatori, the owner
of the Café du Tambourin. This was the Paris café
frequented by van Gogh and his friends. He paid for
his meals here with paintings which were in turn used
to decorate the café. It can thus be said to be the place
where the public would for the first time be able to see
the works of van Gogh.


25.5.11

Είχα μείνει χάσκων, εν εκστάσει, και δεν εσκεπτόμην πλέον τα επίγεια.








































































Χρωστάω περισπωμένες, δασείες, οξείες και τα ρέστα απο
τον τίτλο του μίστερ Α.Π.)....

25.4.11

Μια ήσυχη νύχτα

















ήμανε κοντά στους αρχαίους , το νιωθα .. οχι αρχαίους πλάτωνες και τα λοιπά.. μεταρχαίους ας το πούμε .. ήμανε κοντά και σε κάτι ήσυχο και σιωπηλό και δυνατό .. δυνατό ? ναι δυνατό , αλλιώς θα μας ξεκούτιανε με την αλόγιστη φασαρία του σκέφτηκα .. άρα δυνατό .. συμμετρικές άσπρες μικρές μπαλαρίνες κρεμασμένες απο τον πιο δυνατό χορευτή .. λουρλούδια παιδί μου, λουρλούδια .. αλλά πολύ μικρά, τόσο μικρά που πολλά πολλά το ένα ξαπλωμένο στο άλλο, κάναν ένα μεγάλο, σαν πολύπλοκη σιωπηλή νιφάδα .. ήτονε και κάτι περίεργα πτηνά που κρώζανε σε συγχρονισμό με τα κιλοχερτζ του ηχείου.. καλή φάση , δεν είχα ξαναζήσει λάιβ τσι φύσης..τα λουρλούδια μυρίζανε, τα πουλιά τσιρίζανε, τα ξύλα κατρακυλούσαν και τα νερά περνούσαν στωϊκά και ελαφρώς σνομπέ απο δίπλα σου κλοκ κλοκ κλοκ .. δεν το είχα ζητήσει , έτσι ήρθαν τα πράγματα εκεί που εστεκόμανε και ας φύσαγε ο αέρας κρύος και θυμωμένος, και ας τρύπωνε στο μυαλό μου μέσα απο τα αυτιά μου για να μου κλέψει τσι βραδυνές μου ιδέες, εγώ είχον προνοήσει και τσι έβγαλα απο κει μέσα και τισ έχωσα σε ένα πουγκί και τις έκρυψα σε ένα πήλινο που είδα εκεί κοντά τη γη .. θυμάμαι που αναφώνησα "Εσείς τώρα εδώ! Κάθεστε ήσυχα! Έρχομαι σας πάρω! Μην ανοίξετε σε κανέναν! Προπάντως στον αέρα " κι οι ιδέες βάλαν τα κλαροχεράκια τους στα μικροσκοπικά γόνατα και κάτσαν η μια ζουληγμένη με την άλλη στο πουγκί.. αν δεν ήξερες νόμιζες δεν έχει τίποτα μέσα ....πιο κάτω δωματιάκια λευκά, βρύσες απο βασιλιάδες και πέτρες πατημένες απο σπουδαίους άντριδες θαρώ πως αναγνώριζα ήδη, στο σημείο που παρίστανα κι εγώ ένα στοιχείο απο τον ζωντανό πίνακα .. είχε την τύχη να τον επιάσουνε στα χέρια τους πολλές ψυχές και λίγο η μια λίγο η άλλη , όλο και κάτι αφήσαν επάνω του .. κάδρο δεν έβαλε κανείς .. η δε κορυφογραμμή που εκτείνοταν μπροστά μου, είχε τρεις τελείες απάνω της.. μια για το μέλλον, μια για το τώρα και μια για το παλιά ..εγώ εκαθόμανε στην δεύτερη την τώρα ..κουνούσε και χλιμίντριζε λίγο ενώ οι άλλες δυο αλώβητες και μισοκοιμισμένες..έκανα με το χέρι δεν τις έφτανα ..και αν και μικρή πίστευα οτι οταν μεγαλώσω θα είχε βρεθεί η χρονομεταφορά με την σούπερ τεχνολογία που προμήνυαν όλα.. τώρα δεν εμπιστευόμανε τίποτις που με μια γήινη καταιγίδα ρούτερ και πιστολάκι μαλλιών γινόνταν ένα! .. οι σκάλες αμέτρητες, καθοδικές και έσβηνα σε δέντρα μπλεγμένα αγκαλιασμένα μεταξύ τους, και πουλιά αραγμένα να αστεροαγναντεύουν.. βρε βρε σκέφτηκα.. πρώτη φορά που βλέπω σκάλες να κατλήγουν σε φύση .. σου το λένε , Έλα επάνω μας και δες που θα σε πάμε! καλή φάση σκέφτηκα ..σκάλες απο παλιές πέτρες , όχι τίποτα γυαλισμένες με χλωρινοδιαλύματα .. πέτρες που χωνόντουσαν στη γη και χορτάρια και ξύλα και λίγο νερό , το ένα δίπλα στο άλλο κι αυτά κι όλα μαζί φτιάχνανε περήφανα ένα σκαλοπάτι!.. και το ίδιο πιο κάτω, και πιο κάτω μέχρι τα δέντρα .. βρε βρε ξανασκέφτηκα, εδώ όλα κάνουν στενή παρέα.. αφού σταμάτησα να παριστάνω απεκεί ψηλά τη νίκη τσι Σαμοφράκας, είπα να βηματίσω λίγα μέτρα πίσω κι αριστερά.. έτσι και έκανα ..μια σιδερένια πύλη που δεν ανοίγει και δεν κλείνει, σκάλες που ενώνονται με άλλες σκάλες, βρύσες υπόγεια σχετισμένες με γούρνες υπόγεια σχετισμένες με τη σειρά τους με αστικούς τρελοσωλήνες και ξαφνική σιωπή.. διάλεξα ένα άλλο άγαλμα και ακινητοποιήθηκα πάλι .. προσπάθησα να ακούσω τους μεταρχαίους.. ήταν δύσκολο αλλα νομίζω έστειλαν κάτι στον ουρανό όταν δεν κοιτούσε κανείς.. να μην ξεχάσω να πάρω το πουγκί με τις ιδέες μου απο τη λάσπη.

3.4.11

Η αντιγραφή των κόμικς ...























προκαλεί :
  • ακαριαίο ξενέρωμα στον αναγνώστη
  • την μεταμόρφωση του σχεδιαστή σε μαϊμού
  • ενοχλητικό λόξυγγα στον τυπογράφο
  • ασύστολο γέλωτα των δημιουργών που αντιγράφεις
  • σκλήρυνση δείκτη και αντίχειρα του σχεδιαστή
  • σταδιακή άμβλυνση των εγκεφαλικών κυττάρων του σχεδιαστή
  • γεωμετρική οπισθοχώρηση της σκέψης
  • τραύλισμα του χιούμορ
  • κράμπα στους ώμους αυτών που σε δείχνουν
  • ανικανότητα κλήσης των δευτερόκλητων ρημάτων
  • λιποθυμία δέντρων στην Οκλαχόμα
  • πανευρωπαϊκή εξασθένιση της ματζέντας
  • ανικανότητα απορρόφησης μελανιού απο χαρτί
  • καταθλιπτικούς αναγνώστες
  • δικαιολογημένη αποδοκιμασία (γενικώς)

29.1.11

το ξανά

                      


ο κόσμος

Ένα αγόρι πέρασε απο μπροστά μου και σιγοψιθύρισε ένα ρυθμό με λόγια ακαταλαβίστικα. μετά πέρασε ένα κορίτσι και μετά δυο μεγάλοι και μετά ένας τρίτος και μια ηλικιωμένη. Εγώ καθόμουν στο παγκάκι της πλατείας της πόλης και δεν με ένοιαζε αν αυτό είχε γίνει ξανά.


ο ρυθμός

Εκείνο το πρωϊνό στον αέρα πετούσε ένα σιγοψιθυριστό τραγούδι και κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει απο που ερχόταν. Άλλοι έκαναν προσευχές, άλλοι στήσαν τρίποδες με κάμερες και περίμεναν στα μπαλκόνια τους και άλλοι απλά έτρεχαν να κρυφτούν απο αυτό που δεν καταλάβαιναν .. και αυτό κάθε λεπτό γινόταν ξανά και ξανά και ξανά ..


το παράθυρο

Η γιαγιά στάθηκε για λίγα δευτερόλεπτα μπροστά στο παράθυρο. Άχνισε για μια στιγμή το τζάμι και έτσι βρήκε ευκαιρία κάτι να γράψει. Μετά απο λίγο δυο πουλιά προσγειώθηκαν στο περβάζι της. Αυτή τους έβγαλε ψωμι και νερό λες και τα είχε στην τσέπη της. Και μετά απ΄αυτό τα πουλιά πέταξαν μακριά. Και αυτό δεν είχε γίνει ξανά. 


ο αέρας

Η κουρτίνα ήταν λίγο βλαχομπαρόκ , λίγο νεοκιτσάτη, λίγο  γκλαμ γκλίτερ σόου οφ αντιμόδα και λίγο ντεσέν με το μέτρο απο αποθήκη εισαγωγής υφασμάτων απο χώρες που δουλεύουν μέχρι και οι αγέννητοι.... όμως δεν σταμάτησε να κουνιέται αν και ήμουν μόνο εγώ στο δωμάτιο, ξανά και ξανά και ξανά ..


δυο ώρες πίσω

Σε μια πρόσφατη έξοδο μου γνώρισα ξανά τον ίδιο άνθρωπο. Κι ας μην τον είχα ξαναγνωρίσει ποτέ .


η μισή βόλτα

ο ποντικός βγήκε απο τον υπόνομο του κεντρικού δρόμου της πόλης γιατί είχε τελειώσει το γάλα και τα φυστίκια.. περνώντας ένας βιαστικός οδηγός με ένα αντιαστικό κωλοτζιπ του έδωσε μία και το έκανε ανύπαρκτο .. αυτό που έτυχε στον ποντικό δεν θα του συνέβαινε ξανά..


το γράμμα μ

όταν η μεσήλικη επαρχιώτισα πήγε στην πόλη και βγήκε να αγοράσει εφημερίδα δεν σταμάτησε να  σέρνει στη γλώσσα της το γράμμα μ .. ήταν κάτι που δεν της είχε ξανασυμβεί ..


το κοντό άλογο

περπατώντας στη φύση σε μια εκδρομή με την παρέα μου , συνάντησα ένα καφέ, λιγνό, κλαψιάρικο και κοντό άλογο. Του έδωσα λίγα χόρτα και αυτό μου είπε με σιγανή μια φωνή : " Κλιρτσζποζστρ ζερφζ ολφτ ! " και εγώ επειδή δεν άκουσα πήγα στο αυτί του και είπα :" Μου το λες ξανά ? "

 

στο είπα

στο είπα να μη διαβάζεις βλακείες και εσύ μου είπες οτι στο είπα ξανά ..