25.10.10

μια σύντομη γραμμοταινία

Το Αστικό Τοτέμ προντάξιονς παρουσιάζει
 μια σύντομη ταινία σε γραμμές ..




























PER UNA BABEL ARMONIOSA

Είσαι στον πρώτο όροφο.

Είναι χαμηλά.

Θέλεις να πας στον τρίτο.

Στον τρίτο τώρα φυσάει πολύ και δεν σου αρέσει.

Το μπαλκόνι γεμίζει φύλλα απο τα δέντρα.

Κρυώνουν οι τοίχοι και έχεις και τους αποπάνω.

Και ήδη θέλεις το ρετιρέ.

Πιο ψηλά, πιο καλά.

























Στο ρετιρέ όμως μπήκαν μια μέρα και σε έκλεψαν .

Και φοβήθηκες πολύ και δεν σου αρέσει άλλο εκεί.

Έχει και πολύ ήλιο το πρωί ...

Η δουλειά είναι σκατά.

Σε έχει αλλοιώσει και δεν σε ανα-γνωρίζεις .

Παραιτείσαι.

Αντέχεις για λίγο καιρό ελεύθερος .

Μετά δεν ξέρεις τί να κάνεις με την ελευθερία σου.


























Δεν ξέρεις που να την πας βόλτα και αυτή σου το ανταποδίδει.

Προσλαμβάνεις πάλι τον αφέντη σου και πας σε μια καινούρια δουλειά.

Είσαι ήδη ευχαριστημένος και φεύγεις απο το ρετιρέ.

Μονοκατοικία.

Το κεφάλι σου γεμίζει νεοκοινωνικά σκατά .

Έχεις υπογράψει την πρόσκληση τους.

Μη γκρινιάζεις.

Αγοράζεις τις αλυσίδες σου.

Και τις κρατάς κιόλας.

Καινούρια ρούχα.

Και παπούτσια.

Σε χτυπάνε και θυμώνεις.

Μα έδωσα τόσα λεφτά.

Δέρμα απο ζώο, δουλειά απο άνθρωπο.

Δεν σε νοιάζει.

Εξάτμιση νικελίου διπλή .

Αεροτομή και μεταλλικό χρώμα του κώλου σαν το νέο

πορτοκαλί που έγινε κοραλλί για τα κορίτσια ...

Κάποιο πουλί στο έχεσε.

Και σου έχει χαλάσει όλη τη μέρα.

Βλέπεις βουνό - Θέλεις θάλασσα.

Πας στη θάλασσα - Έχει υγρασία.

Τα κύματα σου τη δίνουν.

Σου βρέχουν το κασμιρένιο κουστούμι που κάθισε η μεσήλικη κυρία κάμποσα 

οχτάωρα στο σκαμνάκι να στο γαζοτελείωσει, και που το κάθε κουμπί του 

πληρώνει κι ένα μηνιάτικο της κυρίας ...

Εφτά αλμυρές στάλες στο μανίκι.

Τα καθαριστήρια σήμερα είναι κλειστά.

Δεν μιλιέσαι.

Τί θα κάνεις τώρα στιγματισμένος ανάμεσα στους υπόλοιπους μαλάκες ?

Σου χάλασε η χάρτινη στολή σου .

Πόλη.

Πας στην πόλη.

Κίνηση.

Τα κάνεις όλα όπως σου λένε και πάλι δεν περνάς καλά.

Δεν καταλαβαίνεις και δεν το θέλεις κιόλας.

Γυρνάς πλευρό.

Δεν σε νοιάζει .

Ξέρεις που θα ξεδώσεις αύριο.

Κοιμάσαι θυμωμένος.

Πόλη .

Στην άλλη πλευρά της πόλης παιδιά.

Παίζουν στο χωματένιο δρόμο.

Δεν έχουν δει απο κοντά μεταλλικό χρώμα.

Το μόνο μεταλλικό εκεί κοντά είναι το κουτάκι που κλωτσάνε.

Θάλασσα.

Ανεβαίνουν στα κύματα.

Βρέχονται.

Και μαζί με τις στάλες ξεχνάνε για λίγο την πείνα και το δωμάτιο 

που δεν έχουν και ταξιδεύουν με τις ακτίνες του ήλιου και τους τρελούς

ήχους που βγάζουν μεταξύ τους ...

Ένα πουλί τους χέζει.

Και τα υπόλοιπα παιδιά γελάνε με το παιδί που την πάτησε.

Γελάει κι αυτό τώρα με το οργανικό του παράσημο.

Θα ‘λεγες οτι γελάει και το πουλί που τους την έκατσε .

Και όλα μαζί βουτάνε στα ρηχά.







Απόγευμα .

Γλείφουν τα αλμυρά μπράτσα τους και χαϊδευουν τις ίσιες κοιλιές τους.

Εξομοιώνουν ένα καλό γεύμα και γελάνε.

Ισόγειο.

Ακούγονται κατσαρολικά και μυρίζουν μπουγάδες.

Μένουν όλοι μαζί και παντού.

Μοιράζονται όλοι το ποδήλατο του μεγαλύτερου αδερφού ,

όταν αυτός δεν παέι στη δουλειά και το αφήνει εκεί έξω ...

Ψαθόπλεκτα καλάθια με είδη ραπτικής μέσα.

Τα παιδιά τα κουβαλάνε για τις μεγαλύτερες γυναίκες της

γειτονιάς κι ένα απ’ αυτά ανοίγει διάλογο με μια πέτρα στο δρόμο .

Η πέτρα θυμώνει και του βάζει τρικλοποδιά.

Κι αυτό πέφτει.

Και μαζί του πέφτει και το καλάθι .

Πολύχρωμες μπομπίνες, κοντές, ψηλές, μασουράκια, μέτρα , ψαλίδια

και βελόνες όλα στον άερα ... δώδεκα μάτια στον αέρα ...δώδεκα στόματα αμίλητα ...

κάτι παράξενο συνέβη εκείνη την μέρα σε αυτή την γειτονιά ...

τα πράγματα αντί να πέσουν πάλι κάτω έφυγαν με μια αρμονική χορευταράδικη

κίνηση προς τον ουρανό ...

το παιδί τα έχασε, το ίδιο και οι φίλοι του και άντε να τους πιστέψουν τώρα μανάδες ,

γιαγιάδες και ραφτρες που περίμεναν τα υλικά...

τα παιδιά συνέχισαν αμίλητα να δώσουν τα υπόλοιπα καλάθια ...

αυτό που αντίκρισαν ήταν απο άλλο χωροχρόνο.

Το ιπτάμενο καλάθι είχε κάπως φτάσει στο παράθυρο της πιο ηλικιωμένης ράφτρας .

Πώς πότε και γιατί δεν τόλμησαν να το ρωτήσουν ποτέ .



























Δεν ήξεραν.

Η πέτρα στεκόταν.

Αμίλητα γύρισαν.

Αμίλητα έφαγαν.

Αμίλητα πλύθηκαν.

Κοιμήθηκαν και είδαν όνειρα.

Πολλά όνειρα.




















































No comments: