10.10.10

καθισιό ( ε στειτ οφ μαιντ )

Η πολυθρόνα είναι για να χύνεσαι μέσα της και να ανασύρεις πράγματα και ιδέες που είχες απο παλιά και στρογγυλοκοιμούνται μέσα στις εγκεφαλικά σου λαχνοσοκάκια . Για παράδειγμα, παίρνεις στα πόδια σου το χάρτινο κουτί με τις φωτογραφίες της ζωής και χαζεύεις με τις ώρες , ανασύροντας πέντε με έξι συναισθήματα ανα ντουζίνα φωτογραφιών..Μόλις τα φιλμ χορτάσουν, κλείνεις τι κουτί, βάζεις το χέρι σου στο πηγούνι και κάθεσαι εκεί ακίνητος, χωμένος μέστην πούθρόνα .. ξύπνα! δεν είναι κανείς εκεί να σε βγάλει φωτογραφία , οκέι, τα είδες τα καμώματα σου, σήκω τώρα ..

Η καρέκλα απο τη άλλη , είναι για να σκέφτεσαι αυτό που συμβαίνει την ίδια στιγμή που κάθεσαι . Ας πούμε ένα πουλί που πετάει και το παρατηρείς εκείνη την ώρα που γίνεται ... μια γάτα που παίζει και την βλέπεις ... μια κόρνα απο έναν αγχωμένο μαλάκα που τον αγριοκοιτάζεις ...Όλα αυτά συμβαίνουν εκείνη την ώρα που κάθεσαι στην καρέκλα και έχουν σημασία μόνο για εκείνη τη στιγμή , κι εσύ είσαι σε ετοιμότητα να τα δεις και να τα αποκωδικοποιήσεις . Άλλά μέχρι εκεί.

Το σκαμπό ύστερα , είναι για όταν έχεις πολλές δουλειές και τις κάνεις όλες γρήγορα και άμεσα χωρίς φιοριτούρες και συστάσεις ποιός είσαι και που πας . Ας πούμε παρακολουθείς ένα μόνιτορ καθισμένος σε ένα σκαμπό και δίνεις οδηγίες ... ή καθοδηγείς ένα μοντάζ στο τέλος του ... ή συμμετέχεις σε μια απόφαση για τα οικονομικά των ξυλοκόπων και αμέσως σηκώνεσαι γιατί βιάζεσαι και έχεις είπαμε κι άλλες σοβαρές δουλειές και φεύγεις . Έτσι το σκαμπό πάει στη θέση του , γιατί εσύ δεν ανήκεις εκεί που μόλις κάθησες.




Το σκαλοπάτι πάλι είναι μια μορφή καθίσματος ενταγμένη βέβαια σε ένα αρχιτεκτονικό χαρτί απο τη γέννηση του , απαλλαγμένο όμως απο κάθε σοβαροφάνεια και προεπιλεγμένη συμπεριφορά. Δεν σου δίνει δηλαδή οδηγίες ένα σκαλοπάτι τί να κάνεις. Ας πούμε μπορεί να είσαι φρίκος φοιτητής και να περιμένεις την καλή σου... μπορεί να είσαι σουρπουίτσα με σκουλαρίκια χρυσά και να θες να κάνεις νάζια αυτοεπιβεβαίωσης με τον κόσμο της πλατείας μπροστά σου και κάθεσαι επιμελώς χύμα σε ένα σκαλοπάτι με το αόρατο μήνυμα πάνω απο το κεφάλι σου ... στη γωνία μανταμ πουλάνε αόρατα γυαλιά , το νου σου ...μπορεί επίσης να είσαι πλανόδιος μουσικός και να παίζεις δημόσια το έργο σου που πρόβαρες ιδιωτικά ... μπορεί να είσαι ακόμη κα πιτσιρικάς που έχεις χτυπήσει τα κότσια σου στο ποδήλατο κι έχεις ματώσει και κάθεσαι να συνέλθεις ... ή ακόμα και τουρίστας που κάνει το γύρο του μισού κόσμου και κάθεσαι με τους χάρτες να δεις που σκατά βρίσκεσαι . Είναι μια μορφή καθίσματος εναλλακτική, συνήθως υπαίθρια και χωρίς απαιτήσεις πνευματικές και σωματικές .




Ο καναπές. . αχ αυτός ο καναπές . Για πολλούς λοιπόν είναι το τέλος της εργασιακής τους ημέρας ή εβδομάδας και γλιστράνε μέσα να πάρουν πίσω ότι τους πήρε το αφεντικό τους όλη την εβδομάδα. Για άλλους είναι η απόλυτη συναλλαγή με το μέλλον τους και για άλλους είναι η σιωπηρή δήλωση : δεν κάνω τίποτα- δεν με ενδιαφέρει κανείς- δεν ξεκουνιέμαι απεδώ – και για να το πετύχω δουλεύω σκληρά, εντάξει ?




Πτυσσόμενο τρελό μου καθισματάκι δεν θα σε αφήσω στην απέξω. Με ένα κλακ ανοίγεις και βαστάζεις καμιά φορά και το βάρος ενός φορτηγού αμαλάχι ! Σε παίρνουν οι κυρίες σε γιορτές του δήμου γιατί μη νομίζεις, κάτι έχουν σακουλευτεί τόσα χρόνια που ζούνε για την απατεωνιά του δήμαρχου και τις χρυσοπληρωμένες ρεζερβέ κωλοκαρεκλίτσες του για τις κακόγουστες γιορτούλες του ... σε παίρνουν οι κύριοι με τα τρελά τους καλάμια και σε στήνουν σε αστικά παραθαλάσσια μέρη ψαρεύοντας με ευχαρίστηση μπαρμπούνια της πόλης .. ναι απο αυτά που φοράνε γυαλιά ηλίου και σαγιονάρες μη πατήσουν καναν αχινό ! .. μη μου πείτε πως δεν έχετε δει ! ... τρελό μου καθισματάκι σε βλέπω να ταξιδεύεις σε κάμπινγκ ελεύθερα και μη , σε ταράτσες, σε βουνίσιες




Και ήρθε η ώρα των παγκακίων ... αμίλητα, ακλόνητα, φθαρμένα , λουστραρισμένα, καμπυλωτά, νεομοντέρνα, ξύλινα, σιδερένια και παέι λέγοντας... μέρα νύχτα κάθονται και βλέπουν τους ανθρώπους πάνω-κάτω-πάνω-κάτω ... όσο για τις ιστορίες που ακούνε ...ποιός συγγραφέας, σεναριογράφος και ποιητής δεν θα ’θελε μια κόπια τους ? ...



Αιώρες , πάνινες chaise lounge (σεζλονγκ ντε ) με τρεις θέσεις κουμπώματος , ξαπλώστρες με πτυσσόμενα υποπόδια και τα συναφή δεν τα βάζω μέσα γιατί παίζουν με ατιμία. Με το ένα πόδι σου λένε ότι κάθονται σε μας, με τ’ άλλο σου λένε οτι παίρνουν και καναν υπνάκο οι άνθρωποι μέσα . Το παίζουν σε δυο ταμπλό. Και καλημέρα σας και ξανα καλημέρα σας στους άλλοι . Όχι φιλαράκια μου, αν δεν διαλέξετε τώρα που εστέκεστε δεν θα σας διπλοκρατάω εγώ θέση σε κάθε παράγραφο .





Το πάτωμα. Ναι, είναι και το πάτωμα. Μην με κοιτάς με γουρλωμένα μάτια. Επειδή δεν το πλήρωσες ? Το πάτωμα λοιπόν . Είναι αυτό που λέμε τέρμα. Πιο κάτω δεν παέι. Αυτό είναι. Είναι για αυτούς που το λέει η καρδούλα τους. Που σκέφτονται τα πάντα εκτός απο το πως φαίνονται ... Άσε που απεκεί μόνο προς τα πάνω άντε και ίσια μπορείς να κοιτάς. Αραδιάζεις και στα τριγυρινά την πραμάτεια σου, τσάντες-νερά και τους λοιπούς συνένοχους και αράζεις.

Ξαπλώνεις, κοιτάς το σύμπαν απο πάνω σου.

Κάθεσαι, κοιτάς τη γη απο κάτω σου.

Αισθάνεσαι και ψιλομέρμυγκας ανάμεσα σαυτά τα δυο και κοιτάς ευθεία πάλι να αποσυντονιστείς απο την ασημαντότητα σου.

Το πάτωμα λοιπόν... όπως και να το κάνουμε, ξαποσταίνεις φιλοσοφικά . Ότι και να σημαίνει αυτό.



τώρα χορός



2 comments:

Sophia said...

Με αρεσε πολύ! :)
Πού καθόσουν όταν το έγραφες?
Εγώ το διαβασα σε πολυθρόνα μπαμπου.
Υποψιάζομαι ότι δε διαβάζεις στο μπάνιο πάντως γιατι άφησες απ' έξω ένα σημαντικότατο κάθισμα!
^^

zenia said...

σοφία τρελαμένη
και πολυθρονιασμένη
άκου το σκεπτικό μου
και δε θα βγεις χαμένη.. (τσ..τσ..)
*
Έχει καθισματάκια
τσαχπίνικα χιλιάδες
μα εγώ δεν τα θελα όλα
και σκέφτηκα αράδες
μονάχα για εκείνα
που ξάφνου πέφτω απάνω
και όλο και κάποια σκέψη
με βάζουν να την κάνω ..
*
Σήμερα όλο βρέχει
γίναμε όλοι σταγόνες
η φύση μας φωνάζει
"δεν θέλω τους κανόνες!"
*
Μέτρα λοιπόν τρεις δρόμους
και δυο ανηφόρες
κοίτα ψηλά στο νότο
και πες: " Πού είναι οι ώρες ? "
*
Ένας τρελός δρομέας
θα έρθει στα κοντά σου
πακέτο θα σου δώσει
θα πάρει δυο φιλιά σου
*
Εσύ ευθύς θα πας
ψηλά στην άνω πόλη
θα αφήσεις το πακέτο
μα μη σε δουνε όλοι !
*
Μην το κρυφοκοιτάξεις
ούτε και να το χάσεις
γιατί όλα θα αλλάξουν
και τέσσερις θα ρθουνε φάσεις
*
Μία για αυτή την πόλη
και μια για τα χωριά
μία για τους ανθρώπους
και μία για τα πουλιά
*
Γιαυτό και γω σου λέω
στο πάτωμα να κάτσεις
και άσε τα περίπλοκα
με μάγους και με φάσεις
*
Για μας είναι οι σκέψεις
φίλες και εχθροί
δρομείς και καρεκλίτσες
τρεχάλες ή βροχή
*
Σε χαιρετώ με νεύμα
σε ασπάζομαι διπλά
και ώσπου να καταλάβεις
σου δίνω δυο φιλιά !

ο πρέσβης του Red DoT comix
z